Menu
Menu
UTRECHT – Op 2, 3 en 4 juli organiseerde de Society to Improve Diagnosis in Medicine (SIDM) een congres in Utrecht met als thema: ‘Navigating Uncertainty’, oftewel hoe kan het best omgegaan worden met onzekerheid en onduidelijkheid rondom diagnostiek. In dit beknopte verslag delen we graag de inzichten die bij ons meest zijn blijven hangen.
Diverse sprekers gaven de spagaat aan van dokters wanneer niet duidelijk is welke diagnostiek precies behulpzaam is om tot waardevolle inzichten te komen voor een patiënt en de behandelaar ook onnodige diagnostiek wilt voorkomen. Dit bespreekbaar maken en samen met de patiënt beslissen (shared decision making) is uiterst zinvol voor beiden. Zo betoogt ook, Glyn Elwyn, die stelt dat gedeelde besluitvorming cruciaal is; ‘De tijd van de paternalistische arts die zonder enige inspraak van de patiënt een diagnose stelt is voorbij. Het is tijd om samen te werken, om de patiënt als partner te zien in het proces’.
Maria Dahm legt uit dat diagnostiek een communicatieproces is en dat dat proces niet stopt wanneer de dokter de testresultaten teruggeeft aan de patiënt maar juist dan pas start. Mensen nemen informatie met zich mee, verwerken het, bespreken het met naasten. Diagnostiek gaat dus niet over het labelen of categoriseren van aandoeningen maar om het begrijpen van de persoon achter de symptomen. Wanneer hier meer aandacht naar uit gaat zullen we misschien ook beter kunnen omgaan met genderverschillen.
Ook zou er meer ruimte moeten zijn om twijfel uit te spreken. Zowel de dokter als de patiënt zou zich veilig genoeg moeten voelen om ‘ik weet het niet’ te durven uitspreken om vervolgens samen na te gaan welke volgende stappen meest wenselijk en zinvol zijn.
De uitslagen van diagnostische tests geven inzichten. De bedoeling is dat we door de diagnostiek dingen te weten komen, want weten is immers begrijpen. Iets weten zorgt ook voor het gevoel actie te moeten (willen) ondernemen. Christina Pagel gaf met haar wiskundige analyses, naast de emotioneel beladen kant van deze kwestie, inzichten in feiten en cijfers. Zij gebruikte hiervoor de Engelse casus van de NHS-Galleri Trial. Pagel zette ons een spiegel voor: ‘onze samenleving heeft de neiging van alles te willen voorkomen, maar de vraag is hoe nuttig dat is.’
Een actueel onderwerp is de elkaar in razend tempo opvolgende aankondiging van veelbelovende diagnostische tests en tools. Er wordt veel ontwikkeld en veel van die beloftevolle tests zullen ook nieuwe vraag creëren. Mogelijk zullen beleidsmakers en financiers zich, vanuit preventief oogpunt, verplicht voelen deze tests toe te laten. Echter, kunnen nieuwe tests gaan leiden tot meer zorgvraag en dat is onwenselijk voor iedereen. Er is dus sterke behoefte aan ‘Diagnostic Stewardship’, oftewel rentmeesterschap. Er moet nagegaan worden of innovaties daadwerkelijk doen wat ze beloven en of nieuwe tests en toepassingen zinvol en doelmatig zijn. Onder andere Sjoerd Repping benadrukte het belang van solide, wetenschappelijk bewezen diagnostiek.
Bij iDx zetten we ons in om op al deze onderwerpen waarde toe te voegen. Door het vergaren, verzamelen en verrijken van kennis en door op basis van die kennis, samen met belanghebbenden meest optimale oplossingen te ontwikkelen. Deze conferentie heeft ons gesterkt in de overtuiging dat we geen passende zorg kunnen ontwikkelen zonder passende diagnostiek.
Heb jij na het lezen van dit artikel ideeën over waar verbetering mogelijk is, of wil je eens met ons van gedachten wisselen over de toekomst van diagnostiek? Neem dan gerust contact met ons op!
Ex projectmanager