Menu
Menu
UTRECHT – Vrijdag 26 januari 2024 stond in het teken van de 48e Dies Natalis van de Universiteit Maastricht. Tijdens deze feestelijke studentprijs bijeenkomst in de Sint Janskerk reikte de universiteit eredoctoraten, onderwijsprijzen, proefschriftprijzen en master-studentprijzen uit. Esmée Vaes, onze junior onderzoeker, won een van de master-studentprijzen. Haar prijs bekroont haar masterthesis, waarin ze de validiteit en betrouwbaarheid van de Ziektelastmeter onderzocht bij patiënten met meerdere chronische aandoeningen. Om wat meer inzicht te geven in haar onderzoek, vertelt Esmée hier meer over.
Mijn thesis ging over het gebruik van de Ziektelastmeter voor Chronische Aandoeningen bij patiënten met meerdere chronische aandoeningen.
De Ziektelastmeter is een tool die de ziektelast van een patiënt met een chronische aandoening in kaart brengt. Het instrument is al ontwikkeld en gevalideerd voor mensen met COPD, astma, hartfalen en diabetes. Deze tool kan zowel in de huisartsenpraktijk als door specialisten in het ziekenhuis worden gebruikt.
Patiënten vullen voor het consult met de zorgverlener een korte vragenlijst in over hun gezondheidstoestand. De antwoorden worden vervolgens gevisualiseerd in een ballonnendiagram. De kleur en hoogte van de ballonnen geven aan hoe het met de patiënt gaat op verschillende domeinen, zoals lichamelijke beperkingen of vermoeidheid.
Wanneer een ballon bijvoorbeeld rood is en laag bij de grond hangt, betekent dit dat het niet goed gaat met de patiënt in dat specifieke domein. Hierdoor wordt het voor zowel de patiënt als de zorgverlener direct inzichtelijk hoe het met de ervaren ziektelast gaat en waar tijdens het consult aandacht aan besteed moet worden.
Tot nu toe wordt de Ziektelastmeter alleen gebruikt bij mensen met één chronische aandoening. Veel chronische aandoeningen komen echter vaak samen voor. Tot op heden was het nog niet onderzocht of de Ziektelastmeter ook bruikbaar is bij mensen met meerdere chronische aandoeningen. Daarom richtten we ons op de patiëntengroep met de meest voorkomende combinatie, namelijk COPD en hartfalen.
We vroegen mensen met COPD en hartfalen om de Ziektelastmeter twee keer in te vullen met een tussenperiode van twee weken. Deze twee meetmomenten werden vervolgens vergeleken om iets te kunnen zeggen over de betrouwbaarheid van de Ziektelastmeter. Daarnaast vulden de deelnemers nog een aantal andere vragenlijsten in die vergelijkbaar zijn met (onderdelen van) de Ziektelastmeter. Door deze vragenlijsten te vergelijken met de Ziektelastmeter konden we iets zeggen over de validiteit ervan.
De voorlopige resultaten van mijn thesis lieten zien dat de Ziektelastmeter voor de 40 geïncludeerde patiënten valide en betrouwbaar lijkt om te gebruiken bij mensen met COPD en hartfalen. Deze conclusie wordt echter pas definitief wanneer 70 mensen hebben deelgenomen aan het onderzoek. Momenteel worden de laatste deelnemers geworven door onderzoekers van Maastricht University.
Hoewel het misschien voor de hand ligt, zou ik graag zien dat de tool wordt getest in andere patiëntengroepen met verschillende combinaties van chronische aandoeningen. Dat is namelijk de enige manier om definitief te kunnen vaststellen of de Ziektelastmeter geschikt is voor mensen met meerdere chronische aandoeningen.
Ik ben trots dat ik het onderzoek zelfstandig heb kunnen uitvoeren. Deze stage heeft me goed voorbereid op mijn huidige werkzaamheden. Daarnaast ben ik blij met de goede band die ik tijdens mijn stage heb opgebouwd bij de Huisartsgeneeskunde aan de Universiteit Maastricht. Het was geweldig om daar terug te keren als junior onderzoeker en zo warm onthaald te worden.
